Naturalne zapachy ciała i feromony.

Podobnie jak zwierzęta, owady, rośliny ludzie wydzielają substancje pachnące hormonopodobne zwane feromonami .

Hormony są wewnętrznymi posłańcami krwiobiegu, by dotrzeć do konkretnych komórek i pobudzić je do działania.
Niektóre feromony odgrywają poważną rolę w przyciąganiu seksualnym, a inne mają znaczny wpływ na zapach naszego ciała.

Żaden człowiek nie pachnie tak samo, istnieją jednak podobieństwa w ramach tej samej rasy.
W każdej grupie etnicznej rozpoznawalne są zapach męskie i żeńskie.

Woń ciała zależna jest między innymi od rodzaju pożywienia. 

Nasz charakterystyczny zapach jest odbiciem indywidualności i pozostaje niezmienny.

Na nasz zapach mają wpływ choroby, leki, okres dojrzewania, ciąża, menstruacja i menopauza.

Feromony dzieli się:

Ze względu na typ efektu na:
* wywoływacze (ang. releasers) – wywołujące u odbiorcy natychmiastową reakcję w zachowaniu poprzez bezpośrednie oddziaływanie na centralny układ nerwowy. 
Zmiana zachowania jest na ogół łatwo i szybko dostrzegalna, na przykład reakcja wywołana przez feromony agregacyjne, ścieżkowe, płciowe czy rozpraszające.

* podstawowe (ang. primer pheromones, signaling pheromones) – wywołują zmiany fizjologiczne w ciągu długiego czasu. 
Wpływają na funkcje osobnicze, np. substancja królowej, a także hormony zawarte w moczu samców ssaków, wpływające na przyspieszenie dojrzewania samic.

Ze względu na funkcję, na:
* płciowe
* alarmowe
* obronne
* odstraszają
* wyrażające stres
* agregacyjne
* markujące terytorium lub drogę
* wspomagające dany rodzaj aktywności (facilitation pheromones)
* odnajdywania pożywienia
* społeczne (wyrażające dominację, rozróżniające kasty lub partnera, regulujące stosunki społeczne)

Ze względu na własności i sposób działania na:
* lotne
* kontaktowe
* proferomony
* związane z dużą cząsteczką białka
* feromony organizmów wodnych

Feromony są to substancje wydzielane i odbierane przez osobniki tego samego gatunku wywołujące specyficzną reakcję, w przypadku feromonów płciowych – seksualną. 
Ich cechą charakterystyczną jest bezwonność. 
Produkowane są m.in. przez skórę [gruczoły ekranowe w całej skórze, apokryfowe – głównie pod pachami, w pachwinach, w okolicy narządów płciowych, odbytu, ust], obecne są również w innych wydzielinach [sperma, wydzielina pochwowa, ślina]. 
Jedną z dróg ich przekazywania jest pocałunek. 
Feromony działają poprzez narząd lemieszowy poza naszą świadomością. 
Wpływają na rytm alfa mózgu, poziom hormonów i neuroprzekaźniki. 
U ludzi działają na różnych poziomach np. mężczyzna-kobieta, mężczyzna-mężczyzna, kobieta-kobieta, rodzice-dziecko.

Feromony należą do głównego elementu tzw. chemii miłości i wywołują: odczuwanie pociągu do danej osoby, zakochanie się, euforię, sprzyjają osiąganiu orgazmu. 
Są nazywane narkotykami miłości. 
Od niedawna są bardziej doceniane i wykorzystywane w celu zwiększenia atrakcyjności erotycznej a nawet leczenia zaburzeń pożądania i podniecenia seksualnego.